Ινομυώματα

Τα ινομυώματα είναι καλοήθεις όγκοι που αναπτύσσονται στα τοιχώματα της μήτρας. Αποτελούνται από λεία μυϊκά κύτταρα και περιβάλλονται από ένα λεπτό στρώμα κολλαγόνου και μυϊκών ινών. Το μέγεθός τους διαφέρει καθώς μπορεί να είναι από πολύ μικρά με διάμετρο μικρότερη από ένα εκατοστό έως πολύ μεγάλα και να φθάνουν τα 20 εκατοστά.

Πόσο συχνά είναι τα ινομυώματα;

Τα ινομυώματα είναι πάρα πολύ συχνά και υπολογίζεται ότι περίπου 2 στις 3 γυναίκες θα εμφανίσει τουλάχιστον ένα ινομύωμα κατά τη διάρκεια της ζωής της. Πιο συχνά εμφανίζονται σε γυναίκες ηλικίας από 30 έως 50 ετών.

Επίσης, τα ινομυώματα εμφανίζονται συχνότερα σε γυναίκες Αφρικανικής καταγωγής αλλά και σε γυναίκες που είναι υπέρβαρες καθώς η παχυσαρκία αυξάνει τα επίπεδα των οιστρογόνων στο σώμα. Από την άλλη, γυναίκες οι οποίες έχουν τεκνοποιήσει έχουν και μικρότερο κίνδυνο να εμφανίσουν ινομυώματα.

Τι συμπτώματα προκαλούν τα ινομυώματα;

Οι περισσότερες γυναίκες που έχουν ινομυώματα είναι τελείως ασυμπτωματικές και δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή τους παρά μόνο αν έχει γίνει η διάγνωση από τον γυναικολόγο στον υπέρηχο.

Όμως, περίπου μία στις 3 γυναίκες θα έχει συμπτώματα από τα ινομυώματα τα οποία περιλαμβάνουν:

  • Μηνορραγία (περίοδο με μεγάλη απώλεια αίματος)
  • Δυσμηνόρροια (πόνο πριν ή κατά τη διάρκεια της περιόδου)
  • Πόνο στην πύελο
  • Οσφυαλγία
  • Συχνοουρία
  • Δυσκοιλιότητα
  • Πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή 

Σε σπάνιες περιπτώσεις, τα ινομυώματα μπορούν να προκαλέσουν επιπλοκές της εγκυμοσύνης ή και υπογονιμότητα.

 

Γιατί δημιουργούνται τα ινομυώματα;

Τα ακριβή αίτια για τη δημιουργία των ινομυωμάτων είναι άγνωστα.

Φαίνεται πως σχετίζονται με ορμόνες που παράγονται από τις ωοθήκες όπως τα οιστρογόνα και την προγεστερόνη. Τα ινομυώματα συνήθως εμφανίζονται και μεγαλώνουν όσο οι ωοθήκες παράγουν αυτές τις ορμόνες.

Επίσης, τα ινομυώματα ίσως συνεχίσουν να μεγαλώνουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ενώ τείνουν να συρρικνώνονται όταν τα επίπεδα των ορμονών αυτών πέφτουν όπως συμβαίνει μετά την εμμηνόπαυση.

 

Ποιοι είναι οι διάφοροι τύποι ινομυωμάτων;

Τα ινομυώματα μπορούν να αναπτυχθούν οπουδήποτε στη μήτρα και ποικίλλουν σημαντικά σε μέγεθος.

Οι κυριότεροι τύποι ινομυωμάτων είναι:

>      Ενδοτοιχωματικά ινομύωματα:

Είναι ο συχνότερος τύπος ινομυωμάτων και αφορά τα ινομυώματα που αναπτύσσονται στο μυϊκό τοίχωμα της μήτρας.

>      Υπορρογόνια ινομύωματα:

Αναπτύσσονται εξωτερικά του τοιχώματος της μήτρας μέσα στην πύελο και μπορεί να γίνουν πολύ μεγάλα. Κάποιες φορές πιέζουν γειτονικά όργανα, όπως την ουροδόχο κύστη και το έντερο και προκαλούν συμπτώματα όπως συχνοουρία ή δυσκοιλιότητα.

>      Υποβλεννογόνια ινομύωματα:

Αναπτύσσονται μέσα στην κοιλότητα της μήτρας. Εξαιτίας της θέσης τους ευθύνονται για έντονα συμπτώματα, ιδίως για αιμορραγία.

* Μερικές φορές, τα υπορρογόνια ή υποβλεννογόνια ινομυώματα προσφύονται στην μήτρα με μία λεπτή ίνα ιστού και ονομάζονται μισχωτά.

 

Πώς διαγιγνώσκονται τα ινομυώματα;

Ο γυναικολόγος μπορεί να διαγνώσει την ύπαρξη ινομυωμάτων από το ιστορικό της ασθενούς και τον υπερηχογραφικό έλεγχο.

Όταν η διάγνωση είναι δύσκολη τότε μπορεί να σας ζητηθεί να υποβληθείτε σε:

 

·      Μαγνητική τομογραφία (MRI)

·      Υστεροσκόπηση:

Μία ειδική κάμερα εισέρχεται στη μήτρα από τον κόλπο και παρέχει πληροφορίες για τη διάγνωση κάποιων τύπων ινομυωμάτων

·      Υστερο-Σαλπιγγογραφία

Ένας λεπτός καθετήρας εισέρχεται διαμέσου του τραχήλου στην μήτρα για την απελευθέρωση υγρού, ενώ ταυτόχρονα γίνεται ακτινοσκοπικός έλεγχος.

·      Λαπαροσκόπηση

 

Τι διαθέσιμες θεραπείες υπάρχουν για την αντιμετώπιση των ινομυωμάτων;

Εάν δεν έχετε καθόλου συμπτώματα είτε έχετε αλλά αυτά είναι ήπια, τότε ίσως δεν χρειάζεστε καμία θεραπεία.

Σε γενικές γραμμές η θεραπεία εξαρτάται από το μέγεθος, τη θέση των ινομυωμάτων αλλά και την επιθυμία σας να διατηρήσετε ή όχι τη γονιμότητά σας.

Η θεραπεία μπορεί να είναι

  1. φαρμακευτική
  2. χειρουργική ή και
  3. μη χειρουργική.

--> Φαρμακευτική αντιμετώπιση

  • Παυσίπονα για τον έλεγχο του πόνου.
  • Αντισυλληπτικά
  • Αγωνιστές γοναδοτροπίνης (GnRHa) για τη μείωση του μεγέθους των ινομυωμάτων.
  • Η αγωγή αυτή δρα μπλοκάροντας την παραγωγή ορμονών που διεγείρουν τις ωοθήκες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μειώνεται η παροχή αίματος προς τη μήτρα και τα ινομυώματα οδηγώντας στη μείωση του μεγέθους τους. Δεν υπάρχει φαρμακευτική αγωγή η οποία να συρρικνώνει μόνιμα τα ινομυώματα ενώ πάντα θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν οι παρενέργειες.
  • Ενδομητρικό σπείραμα.
  • Η συσκευή μπορεί να βελτιώσει κάποια από τα συμπτώματα που προκαλούν τα ινομυώματα όπως η περίοδοι με μεγάλη απώλεια αίματος και διάρκεια.

--> Χειρουργική αντιμετώπιση

  • Ινομυωματεκτομή
  • Είναι μια επέμβαση η οποία προτείνεται στις γυναίκες οι οποίες επιθυμούν να τεκνοποιήσουν στο μέλλον. Τις περισσότερες φορέα μπορεί να γίνει λαπαροσκοπικά.
  • Υστεροσκοπική αφαίρεση
  • Είναι κατάλληλη μέθοδος για την αφαίρεση μόνο υποβλεννογόνιων ινομυωμάτων.
  •  Υστερεκτομή
  • Κατά την υστερεκτομή αφαιρούνται η μήτρα και τα ινομυώματα με ή χωρίς τον τράχηλο.
  • Το χειρουργείο αυτό προτείνεται σε γυναίκες με σοβαρά συμπτώματα που είτε έχουν ολοκληρώσει την τεκνοποίηση είτε δεν επιθυμούν να τεκνοποιήσουν στο μέλλον. Ανάλογα με το μέγεθος, τη θέση των ινομυωμάτων αλλά και τα προηγούμενά σας χειρουργεία η επέμβαση μπορεί να γίνει είτε ανοιχτά, λαπαροσκοπικά ή και κολπικά.

Συνεχίστε την Ανάγνωση

Προεμμηνορυσιακό Σύνδρομο (PMS)
Το Προεμμηνορυσιακό Σύνδρομο (PMS)  χαρακτηρίζεται από μια ευρεία γκάμα σημείων και συμπτωμάτων συμπεριλαμβανομένoυ αλλαγές στη διάθεση, ευαισθησία στους μαστούς, εξάντληση, ευερεθιστότητα και κατάθλιψη. Υπολογίζεται ότι έως και 3 στις 4 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας έχουν βιώσει κάποια μορφή του προεμμηνορρυσιακού συνδρόμου.
Εμμηνόπαυση
Η εμμηνόπαυση είναι ένα φυσιολογικό στάδιο στη ζωή μιας γυναίκας. Είναι η στιγμή που η έμμηνος ρύση σταματά καθώς οι ωοθήκες μειώνουν συνεχώς την παραγωγή οιστρογόνων ενώ ταυτόχρονα διακόπτεται και η ωορρηξία.
γυναίκα με πόνο λόγω ενδομητρίωσης
Ενδομητρίωση
Η ενδομητρίωση είναι μια κατάσταση όπου ιστός παρόμοιος με αυτόν του ενδομητρίου βρίσκεται εκτός της μήτρας και συνήθως στις ωοθήκες και στις σάλπιγγες. Είναι αρκετά συχνή κατάσταση που επηρεάζει περίπου 1 στις 10 γυναίκες κυρίως κατά την αναπαραγωγική τους ηλικία.

Dr Καλαντζής Χρήστος

Μαιευτήρας - Χειρoυργός Γυναικολόγος
MSc - PhD
Διδάκτωρ Ιατρικής Αθηνών